Jak już wspomniałem pierwszą grupę stanowią kanarki kolorowe, które dzielimy na kanarki lipochromowe (jasne) i melaninowe (ciemne).
KANARKI LIPOCHROMOWE
Lipochrom – Lipochromy są barwnikami rozpuszczalnymi w tłuszczach. Z pigmentów tej grupy najczęściej spotyka się zooksantynę nadającą upierzeniu kolor żółty i zooerytrynę odpowiedzialną za kolor pomarańczowy. Ilość pigmentów nie jest duża, ale występują one w rozmaitych kombinacjach i w różnym rozmieszczeniu w mikrostrukturach pióra. Jako przykład różnych kombinacji może posłużyć uzyskanie zielonej barwy piór. Udowodniono, że u ptaków nie ma zielonego pigmentu. To zabarwienie powstaje na skutek mieszania się w piórach czarnego, żółtego i brązowego barwnika. W tych miejscach, gdzie nie ma żadnych pigmentów, upierzenie jest białe.
Kanarki lipochromowe pozbawione są genu, który warunkuje występowanie ciemnego koloru w upierzeniu, natomiast dziób, nogi i pazurki zawsze muszą być koloru cielistego. Dla określenia kategorii upierzenia z czerwonym lub żółtym kolorem podstawowym przyjęto podział na trzy kategorie: intensywne, nieintensywne i mozaikowe. Kanarki intensywne (kategoria A) ptaki o tym ubarwieniu nie powinny być oszronione, a kolor lipochromu powinien być widoczny aż do końca piór. Kanarki nieintensywne (kategoria B) ptaki nieintensywne maja wyraźny, kolor upierzenia, ale szron pojawia się na całym upierzeniu. Tak zwany szron tworzą białe brzegi końcówek piór, podobne do przecinków układających się zgodnie z kształtem końcówek piór w postaci łuków (fal, rybiej łuski)na całym tułowiu, skrzydłach i głowie. Kanarki mozaikowe (kategoria C) u kanarków lipochromowych poza określonymi obszarami gdzie kolor musi być jak najbardziej intensywny, pióra muszą być kredowobiałe. U osobników melaninowych standard jest taki sam, jak u osobników lipochromowych. Zabarwienie upierzenia będzie się oczywiście różnić w zależności od koloru.
Myślę, że przy kategorii mozaikowej, przyda się jeszcze kilka zdań bardziej szczegółowego opisu samiczek i samczyków ponieważ występują znaczne różnice. Samica mozaikowa (typ 1) Głowa: obszar musi składać się z małej linii za okiem, w dobrym czystym kolorze. Kolanka skrzydeł: obszary barwne powinny być intensywne i wyraźnie rozgraniczone. Kuper: kolor lipochromu musi być intensywny i wyraźnie rozgraniczony.
Może wystąpić lekkie zabarwienie u nasady ogona. Klatka piersiowa: powinna zawierać mały kolorowy obszar, który nie powinien przedłużać się do gardła, boków lub brzucha. Grzbiet: bez śladu lipochromu na plecach. Samiec mozaikowy (typ 2) Głowa: maska ograniczona do określonego obszaru, kolor lipochromu intensywny. Oczy muszą być umieszczone w obszarze maski (maska szczygła). Kolanka skrzydeł: określone obszary będą wyraźnie rozgraniczone, z lipochromem intensywnym. Lotki (długie pióra) powinny być tak białe, jak to tylko możliwe. Kuper: lipochrom na kuprze powinien być intensywny i ograniczony mogą wyjątkowo wystąpić niewielkie ślady koloru u nasady ogonka. Klatka piersiowa: musi wykazać wyraźny i dobrze wykolorowany trójkątny obszar, oddzielony od maski i boków. Podbrzusze musi być białe. Grzbiet: mogą wystąpić nikłe ślady lipochromu na plecach.
RODZAJE LIPOCHROMU
Lipochromowe pastelowe – (żółty i czerwony kolor podstawowy).
W wyniku zmian w strukturze piór, kolor lipochromu wydaje się matowy (rozmyty, nieprzeźroczysty), dając w wyniku mutację pastelową. Jest ona nazywana pastelowo-czerwoną dla ptaków z czerwonym kolorem podstawowym oraz pastelowo-żółtym dla ptaków z żółtym kolorem podstawowym.
KANARKI LIPOCHROMOWE ŻÓŁTE
Intensywny żółty, nieintensywny żółty, mozaikowy żółty, intensywny pastelowo-żółty, nieintensywny pastelowo-żółty, mozaikowy pastelowo-żółty.
KANARKI LIPOCHROMOWE CZERWONE
Intensywny czerwony, nieintensywny czerwony, mozaikowy czerwony, intensywny pastelowo-czerwony, nieintensywny pastelowo-czerwony, mozaikowy pastelowo-czerwony.
Lipochromowe z białymi długimi piórami (lotkami i sterówkami)
Kanarki żółte, pastelowo-żółte, czerwone i pastelowo-czerwone występują w dwóch typach: z kolorowymi lotkami i z białymi lotkami.
KANARKI O LIPOCHROMIE BIAŁYM DOMINUJĄCYM
Kolor podstawowy musi być czysto biały. Wymagana jest obecność niewielkiej ilości żółtego lipochromu na lotkach.
KANARKI O LIPOCHROMIE BIAŁYM RECESYWNYM
W tym wypadku kolor podstawowy musi być nieskazitelnie biały na całym upierzeniu.
KANARKI LIPOCHROMOWE Z CZERWONYMI OCZAMI – z faktorem (czynnikiem) – ino.
Kanarki lipochromowe z czerwonymi oczami określa się jako kanarki z faktorem (czynnikiem) – ino i w powiązaniu z rodzajem lipochromu określa się w skrócie: lutino, albino, rubino. W grupie kanarków melaninowych występują również kanarki z czerwonymi oczami, ale w ich przypadku nie mówi się o faktorze -ino.
Lutino Intensywny
Lutino Nieintensywny
Lutino Mozaikowy
Lutino Intensywny Pastelowo-żółty
Lutini Nieintensywny Pastelowo-żółty
Lutino Mozaikowy Pastelowo-żółty
Albino dominujący
Albino recesywny
Rubino Intensywny
Rubino Nieintensywny
Rubino Mozaikowy
Rubino Intensywny Pastelowo-czerwony
Rubino Nieintensywny Pastelowo-czerwony
Rubino Mozaikowy Pastelowo-czerwony
KANARKI MELANINOWE
Kategorie intensywne, nieintensywne i mozaikowe występują też w odmianach melaninowych (ciemnych). Lipochrom biały, czerwony, żółty, pastelowo-żółty i pastelowo-czerwony występuje też w odmianach melaninowych. Odnośnie koloru lipochromu wymagania są takie same jak dla kanarków lipochromowych. Należy pamiętać, że barwa lipochromowa będzie pod wpływem melaniny.
Melaniny – Grupa pigmentów odpowiadających za pigmentację organizmów. Melaniny są polimerami, których skład chemiczny zależy przede wszystkim od natury substratu i warunków lokalnych, w jakich te substancje powstają. Wśród melanin wyróżnia się m.in. eumelaninę, phaeomelaninę i neuromelanię. Eumelanina jest barwnikiem ciemnym czarnobrunatnym o odcieniu od brunatnego do czrnego, phaeomelanina jest barwnikiem jasnym z pigmentem o zabarwieniu brązowym.
Kanarki intensywne – kategoria A
Ptaki intensywne nie powinny wykazywać szronu. Kolor lipochromu powinien być przedłużony a do końcówek pióra.
Kanarki nieintensywne – kategoria B
Ptaki nieintensywne wykazują wyraźny lipochrom, ale jest on w całości oszroniony.
Kanarki mozaikowe – kategoria C
Ptaki wykazują się takimi cechami jak odpowiedniki lipochromowe.
Samica mozaikowa (typ 1)
Samiec mozaikowy (typ 2)
Melaninowy z białym dominującym kolorem podstawowym
Melaninowy z białym recesywnym kolorem podstawowym.
KANARKI Z MELANINĄ KLASYCZNĄ
Odmiany melaninowe są podzielone na cztery typy: czarny, brunatny, agatowy i izabele. Typy te podzielono na dwie grupy: oksydowane i nieoksydowane.
PTAKI OKSYDOWANE
Ptaki oksydowane (czarne i brunatne) wykazują maksymalną wyrazistość eumelaniny, od centralnego pnia pokrywy praktycznie wzdłuż całej długości pióra. Daje to prążkowania, które będą długie, szerokie i ciągłe. Kolor lipochromu, który leży pomiędzy nimi będzie proporcjonalny. Dla intensywnych proporcje powinny być następujące: melanina 40% lipochrom 60%. Dla nieintensywnych i mozaikowych proporcje powinny być następujące: melanina 60% i 40%lipochrom. Ramiona, skrzydła i pióra ogona są wyłącznie kolorowane odpowiednimi eumelininam, z wyjątkiem krawędzi, które pokazują lipochrom koloru podstawowego. Kolor lipochromu musi być jasny i równomierny, ale zgodny z kategorią ptaka.
PTAKI NIEOKSYDOWANE
Ptaki nieoksydowane (agatowe i izabele), charakterystycznie wykazują się obniżoną eumelaniną. Zapewnia to kontrast piękniejszy niż u ptaków oksydowanych. To w rezultacie daje piękniejszy wzór niż ten obserwowany u ptaków oksydowanych. Wzór powinien być dobry, krótki i ciągły.
TYPY KANARKÓW MELANINOWYCH
Czarne – u oksydowanych czarnych, oksydacja (zaczernienie) powinna rozkładać się na całe upierzenie, nogi, pazury i dziób. Z tyłu i boków powinny być wyraźnie zaznaczone czarne prążki, wykazujące wyraźny kontrast z mocnym kolorem podstawowym. Ptak powinien być pozbawiony phaeomelaniny. Melanina powinna zaczynać się nad dziobem.
Czarny, z żółtym kolorem lipochoromowym: intensywny, nieintensywny i mozaikowy.
Czarny, z pastelowo-żółtym kolorem lipochromowym: intensywny, nieintensywny i mozaikowy.
Czarny, z białym dominującym kolorem lipochromowym.
Czarny , z białym recesywnym kolorem lipochromowym.
Czarny, z czerwonym kolorem lipochromowym: intensywny, nieintensywny i mozaikowy.
Czarny, z pastelowo-czerwonym kolorem lipochromowym: intensywny, nieintensywny i mozaikowy.
Brunatne – prążki są długie, szerokie i ciągłe przez cały grzbiet, głowę i boki – takie same jak dla czarnych, ale składające się z brunatnej melaniny. Melanina jest rozłożona równomiernie na całym upierzeniu. Wszystkie prążki są mocno oksydowane brunatnie. Prążki na bokach są symetrycznie, bardzo widoczne i tego samego koloru jak i głowa. Dziób, nogi i pazury brązowe. U tych ptaków ze względu na silny melanin, barwa lipochromu może pojawić się jako trochę matowa. Kontrast pomiędzy prążkami i lipochromem musi być wyraźny. I tak jak powyżej z podziałem przy czarnych.
Agatowe – Kolor agatowy jest to rozcieńczony czarny. Nogi, pazury i dziób powinny być koloru cielistego.Grzbiet i boki powinny wykazywać drobne, krótkie prążki i pokazujące wyraźny kontrast w stosunku do koloru podstawowego. Prążki powinny być pozbawione koloru brunatnego. Mozaikowe posiadają srebrnoszary kolor tła pomiędzy prążkami. Pióra skrzydeł i ogona posiadają perłowoszare krawędzie, które wykazują wyraźne rozcieńczenia. Agatowe mają charakterystyczny wygląd głowy. W górnej części dzioba oraz obszarze brwi, pigment będzie tak rozcieńczony, że pokaże się kolor lipochromowy. Wyraźnie widoczne tak zwane wąsy kontrastują z jasnym tłem na policzkach. Również z podziałem jak wyżej u czarnych.
Izabele – izabele mają rozcieńczony kolor brunatny melaniny. Nogi, pazury i dziób są cieliste. Grzbiet i boki wykazują wąskie, beżowe prążki, które powinny być wyraźnie kontrastowe w stosunku do koloru podstawowego, dzięki czemu kolor podstawowy jest dobrze widoczny. Kanarek mozaikowy ma jasnobeżowy kolor pomiędzy prążkami. Dla typowej izabeli obszar powyżej dzioba i wokół brwi charakteryzuje niewielki spadek barwy lipochromowej. Pióra skrzydeł i ogona są całkowicie jasnobeżowe, z wyjątkiem lipochomowej krawędzi końcówek piór. Kolor lipochromowy musi być wyraźny i równomiernie rozłożony bez bladych obszarów w tak specyficznych miejscach jak: boki i krawędzie piór skrzydeł i ogona. Wśród izabeli podobnie jak wcześniej również występuje ten sam podział.
MUTACJE PASTELOWE
Mutacje pastelowe charakteryzują się redukcją melaniny.
Czarny pastelowy
Czarny pastelowy charakteryzuje się zmniejszoną melaniną oraz zmianą koloru z czarnego na szary,ale nie powoduje to przebarwień w piórach skrzydeł i ogona. Nogi, pazury i dziób muszą być możliwie ciemne, najlepiej czarne. Prążki typowe dla klasycznej czerni, ale o kolorze szarego węgla drzewnego. Brak brunatnej phaeomelaniny.
Brunatny Pastelowy
Brunatne melaniny tworzą gęstą zasłonę na całym upierzeniu. lipochrom będzie zawsze widoczny. Bardzo cienkie prązki, które są ledwo widoczne, są wymagane u ptaków intensywnych. Dziób, nogi i pazury równomiernie brązowe.
Agatowy Pastelowy
Agatowe pastelowe mają popielate, wąskie, krótkie prążki. Krawędzie piór skrzydeł i ogona są koloru szarperłoego. Charakterystyczny wygląd głowy i wąsów jest zachowany. Nogi, pazury i dziób muszą być jednolicie cieliste.
Izabela Pastelowa
Izabela pastelowa wykazuje rozcieńczoną melaninę o bardzo jasnym (prawie białym) kolorze beżowym, dobrze rozmieszczonym na całym upierzeniu. Bardzo słabe prążki są widoczne u ptaków intensywnych. Nogi i pazury są cieliste.
MUTACJA SZAROSKRZYDŁA
Czarny Szaroskrzydły
Mutacja czarny szaroskrzydły charakteryzuje się bardzo mocnym rozcieńczeniem centralnej części piór z wyraźną koncentracją szaroczarnej eumelaniny na końcówkach piór. Główne cechy rozcieńczenia można zobaczyć na skrzydłach, ogonie i plecach. pióra mają perłowoszary łuskowy wzór. Dodatkowo na piórach pojawiają się lekko zaznaczone w szaroczarnym kolorze, plamy w kształcie nasion. Na skrzydle i ogonie pióra są rozcieńczane w centralnej części. Eumelana na czubkach piór ciemnoszara aż do czarnego, kontrastuje z szaroperłową centralną częścią pióra. Ciemnoszare zakończenia piór skrzydeł muszą być większe w stosunku do ciemnoszarych zakończeń piór ogona (maksymalnie pół centymetra). Dziób, nogi i pazury muszą być w ciemnym kolorze, czarny jest kolorem idealnym.
MUTACJE OPALOWE
Mutacja opalowa to taka, która powoduje zmniejszenie widoczności melaniny, dając w rezultacie koncentrację eumelaniny przy centralnym pniu pióra. To w połączeniu z efektem optycznym (faktor optyczny) daje wygląd o niebieskawym odcieniu. Kolor spodu (powierzchni dolnej) piór skrzydeł i ogona będzie ciemniejszy niż góry (powierzchni górnej) tych piór.
Czarny Opalowy
Oksydacja musi być maksymalna, pozostawiając szaroczarne prążki na niebieskawym tle. Plecy, nogi i pazury muszą być w jednolitym kolorze i jak najbardziej to możliwie ciemne. Czarny jest idealny.
Brunatny Opalowy
Maksymalna oksydacja, prążki są szaro-niebiesko-brunatnego koloru. Nogi, pazury i dziób brązowe.
Agatowy Opalowy
Agatowy opalowy wykazuje zmniejszenie czarnej eumelaniny, objawia się to w postaci niebieskoszarego koloru na srbroszarym tle.Niebieskoszare prążki na jasnym tle.Nogi, pazury i dziób muszą być w jednolitym, jasnym kolorze.
MUTACJA PHAEO
Mutacja phaeo charakteryzuje się zanikiem eumelaniny i pojawieniem się bardzo ciemno brązowej phaeomelaniny. Wyraźny kontrast z lipochromem daje mieniący się wzór. Ten efekt jest zasadniczą cechą kanarków phaeo. Na grzbiecie efekt ten musi być systematyczny i równomiernie rozmieszczony, rozciągający się od dziobu w duł do kupra. Wzór ten nie powinien tworzyć jasnych, białych linii. Melanina na głowie i bokach jest jednakowa. U ptaków intensywnych mieniący efekt jest zawsze mniej wyraźny. Brązowym wypełnieniom towarzyszy efekt mienienia się. U samców phaeo, brązowa eumelanina rozciąga się od dzioba, ale ukazuje lipochromową maskę zmieszaną z kolorem brązowej melaniny. To samo dotyczy środka klatki piersiowej. Krawędzie piór skrzydeł i ogona muszą pokazywać tak wiele brązowego, jak tylko możliwe. Brak czarnej eumelaniny. Nogi, pazury i dziób jasne. Oczy są koloru czerwonej śliwki.
MUTACJA SATYNOWA
Mutacja satynowa charakteryzuje się całkowitym zahamowaniem czarnej eumelaniny i phaeomelaniny. Pozostaje tylko rozcieńczona brunatna eumelanina, której kolor jest czerwonobeżowy. Melanina na głowie, plecach i bokach w postaci wyraźnych i krótkich prążków. Kolor melaniny na jasnym tle jest kontrastowy. Dziób, nogi i pazury są cieliste. Oczy są jasno czerwone.
MUTACJE TOPAZOWE
Mutacja topazowa charakteryzuje się zmianą koloru eumelaniny. Wykazuje jej stężenie wzdłuż centralnej części pióra, dzięki czemu są widoczne duże, jasne obszary na krawędziach piór skrzydeł i ogona. Dutka jest pozbawiona pigmentu. Obecność faktoru optycznego (ozn.T), (niebieskiego),szczególnie u mozaikowych daje lepszy kontrast.
Czarny Topazowy
Eumelanina podobna do klasycznej czerni, ale w ciemnoczekoladowym odcieniu. Brak phaeomelaniny pozwala na wyraźny kontrast, który jest widoczny na jasnych obszarach wszystkich piór. Jest to najbardziej widoczne na piórach skrzydeł i ogona. Boki są dobrze prążkowane. Nogi, pazury i dziób wykazują nieznaczne ślady melaniny. Oczy ciemne. Pióra skrzydeł i ogona muszą być dobrze prążkowane.
Brunatny Topazowy
Prążki tego samego koloru jak w melaninie klasycznej. Brak phaeomelaniny pozwala na dobry kontrast pomiędzy prążkami eumelaniny i kolorem lipochromowym. Jasne skrzydła i pióra ogona. Boki dobrze prążkowane. Dziób, nogi i pazury cieliste. Oczy ciemnoczerwone. Skrzydła i ogon dobrze prążkowane.
Agatowy Topazowy
Kasztanowe prążki bardzo ciemne, zbliżone do czarnego. Krótkie i wyraźne jak u agatowego klasycznego. Boki dobrze prążkowane. Nogi, pazury i dziób jasne. Oczy ciemne. Skrzydła i pióra ogona dobrze prążkowane. U mozaikowych wystąpienie faktoru optycznego zwiększa kontrast pomiędzy perłowoszarym tłem a prążkami.
MUTACJE EUMO
Mutacja eumo charakteryzuje się zmniejszeniem czarnej eumelaniny (w przypadku czarnych i agatowych) oraz brunatnej eumelaniny (w przypadku brunatnych i izabeli). Brak phaeomelaniny pozwala kolorowi lipochromowemu (czerwony, żółty lub biały), aby był widoczny. Wzór (prążki) eumo jest identyczny, jak u melaniny klasycznej, ale nieco węższy.
Czarny Eumo
Czarna eumelanina jest zredukowana do szaroczarnego koloru. Dodatkowo występuje brak phaeomelaniny. na plecach i na bokach występują ciemnoszare prążki, węższe niż u czarnych klasycznych. Dziób, nogi i pazury cieliste. Oczy ciemnoczewrwone.
Brunatny Eumo
Brunatna eumelanina jest ograniczona, brak phaeomelaniny. Na plecach i na bokach występują brunatne prążki wyglądające jak u brunatnych klasycznych, lecz z węższym prążkowaniem. Pióra skrzydeł i ogona są dobrze prążkowane. Nogi, pazury i dziób cieliste. Oczy ciemnoczerwone.
Agatowy Eumo
Czarna eumelanina jest zredukowana do ciemnoszarego koloru,a nie jak zazwyczaj do czarnego koloru. Brązowa phaeomelanina nieobecna. Pióra skrzydeł i ogona dobrze prążkowane. Dziób, nogi i pazury cieliste. Oczy czerwone.
MUTACJE ONYKSOWE
Mutacja onyksowa charakteryzuje się modyfikacją w postaci przemieszczenia eumelaniny do wnętrza pióra. Dzięki temu kolor prążkowy i obszar pomiędzy nimi może być zmieniony – wydaje się bardziej matowy. Prązki zawsze pozostają wyraźne i widoczne, jak w melaninie klasycznej.
Czarny Onyksowy
Brak phaeomelaniny. Wzór prążków identyczny jak w melaninie czarnej klasycznej, ale kolor czarny jest matowy, na tle koloru sadzy. Kolor skrzydeł i ogona powinien być jak najbardziej jednolity. Dziób, nogi i pazury muszą być w jednolitym kolorze i tak czarne jak to możliwe.
Brunatny Onyksowy
Brak phaeomelaniny. Prążki przypominają brunatnego klasycznego, ale kolor brunatny jest matowy. Pióra skrzydeł i ogona w jednym kolorze. Dziób, nogi i pazury są brązowe.
Agat Onyksowy
Brak phaeomelaniny. Prążki są identyczne jak u agatowych klasycznych, ale w ciemnym, matowym, szarym kolorze. Kolor skrzydeł i ogona powinien być jak najbardziej jednolity. Dziób, nogi i pazury cieliste.
MUTACJE KOBALTOWE
Mutacja kobaltowa jest dziewiątą zatwierdzoną przez O.M.J. mutacją. Jest to wolna mutacja recesywna. Wpływa ona na ubarwienie melaninowe klasyczne tak, że powiększa obszary eumelaninowe na całym upierzeniu, aż do krawędzi piór skrzydeł. kolor czarny pokrywa równomiernie upierzenie, w tym niższe części podbrzusza i obszar odbytu. Kolor wydaje się być matowy. W chwili obecnej tylko typ czarny, brunatny i agatowy są znane na tyle, aby można było zdefiniować standard.
Czarny Kobaltowy
Prążki eumelaninowe są podobne jak u czarnych klasycznych. Szerokie i ciągłe. Rozszerzenie melaniny na całym upierzeniu daje ciemny aspekt szarości tak jak to tylko możliwe w całym upierzeniu, zwłaszcza na obszarze podbrzusza, niezależnie od kategorii, aż do brzegów piór. Kolor brunatny nieobecny. Dziób, nogi i pazury czarne.
Brunatny Kobaltowy
Prążki są takie same, jak u brunatnego klasycznego – szerokie i ciągłe. Rozmieszczenie ciemnobrązowej malaniny (jak najciemniejsze)w całym upierzeniu nie zależnie od kategorii, aż do końcówek wszystkich piór, w tym na skrzydłach, bokach, ogonie i obszarze podbrzusza. Dziób, nogi i pazury brązowe.
Agatowy Kobaltowy
Prążki podobne jak u agatowego klasycznego. Dziób, nogi i pazury cieliste. Efekt rozproszenia czarnej eumelaniny jest widoczny na całym upierzeniu, jak u typowego kobaltowego. Cechy charakterystyczne kanarków agatowych są zmniejszone. Widoczne jest to na gardle, klatce piersiowej i brzuchu, a w szczególności na całym obszarze podbrzusza. Czarna eumelanlna jest tak rozproszona, że w rezultacie daje kolor szary. Lipochrom wydaje się nieco ciemniejszy.