Historia udomowienia kanarka

Do odkrycia kanarków doszło w XV wieku przez Hiszpanów, którzy przybyli na Wyspy Kanaryjskie i zaciekawili się melodyjnym głosem małych, zielono-brunatnych ptaszków obdarzonych wspaniałym śpiewem, trzymanych w małych klateczkach przez tamtejszych mieszkańców. Nieliczne egzemplarze ptaszków, które zostały przywiezione do Hiszpanii trafiły do mnichów, którzy z powodzeniem jako pierwsi zajęli się hodowlą kanarków. Do sprzedaży przeznaczane były tylko samczyki, natomiast samiczki były w tym czasie najcenniejsze. 

Zatrzymywano je w hodowlach, by ograniczać do  minimum konkurencyjne hodowle i tajemnice związane z hodowlą kolejnych pokoleń, ponieważ dla mnichów był to sposób na pozyskiwanie całkiem sporych dodatkowych przychodów. Początkowo kanarki trafiały do ludzi najbogatszych, którzy mogli sobie pozwolić na zakup tego niezwykłego ptaszka. Z czasem kiedy kanarki stały się bardziej popularne a zarazem i tańsze, powstawało coraz więcej miejsc, w których zaczęto hodować ptaszki nie tylko dla zarobku ale również dla przyjemności. Po wielu latach doskonalenia pewnych cech, w niektórych hodowlach, udało się wyhodować kanarki o trwałym żółtym ubarwieniu piór. Wiemy, że w naturalnych warunkach bardzo trudno jest uzyskać nowe cechy a gdy już się pojawią, to jeszcze trudniej jest je utrwalić, natomiast w hodowli można przez odpowiedni dobór osobników, doskonalić i utrwalać pożądane cechy takie jak: śpiew, kolor czy kształt. Dopiero po ponad 200 latach nastąpił rozkwit hodowli nowych ras i odmian barwnych kanarków. Hodowla kanarków w różnych miejscach koncentrowała się np. na śpiewie gdzie powstała w Niemczech w górach Harzu, bodajże najsłynniejsza rasa kanarków nazywana harceńskimi. Natomiast w Anglii i Francji wiele uwagi poświęcono na powstanie nowych ras kanarków kształtnych takich jak na przykład gloster i trębacz paryski. Obecnie na świecie hodowanych jest prawie 30 ras kanarków i blisko 200 odmian barwnych. Dzisiaj obowiązuje podział kanarków na trzy grupy. Pierwsza z nich najliczniejsza to kanarki kolorowe, które natomiast podzielono na dwie duże grupy: melaninowe i lipochromowe, określane również jako ciemne i jasne. Kanarki posiadające ciemny barwnik w piórach, który spowodowany jest obecnością melaniny, nazywane są kanarkami melaninowymi. Pozostałe ptaki posiadające tylko barwę lipochromową stanowią odrębną grupę zwaną kanarkami lipochromowymi. Kanarki lipochromowe podzielone są na VI grup: żółte, czerwone, białe dominujące, białe recesywne, żółte pastelowe i czerwone pastelowe. Dodatkowo kanarki te można podzielić na trzy kategorie: intensywne, nieintensywne i mozaikowe. Możemy zauważyć, że w ubarwieniu kanarków melaninowych występują zarówno barwniki lipochromowe jak i melaninowe, natomiast u kanarków lipochromowych obecny jest tylko lipochrom. Kanarki melaninowe mają na ogół dziób, nóżki i pazurki ciemne. Intensywność zabarwienia zależna jest od odmiany barwnej ptaka. Kanarki intensywne posiadają barwnik rozmieszczony równomiernie w piórach pokrywowych, lotki i sterówki są jaśniejsze. Taki ptak wydaje się być mocno czerwony lub żółty, bez widocznych łat i plamek. Lotki i sterówki mogą być jaśniejsze, lub nawet białe. U ptaków nieintensywnych w piórach pokrywowych pigment jest rozmieszczony dość luźno, co daje oryginalny efekt wizualny. Ptaki nieintensywne wyglądają jakby były pokryte szronem. Natomiast u kanarków mozaikowych barwnik (czerwony lub żółty) rozmieszczony jest w określony sposób. Samczyki posiadają charakterystyczną maskę, która podobna jest do maski szczygła, u samiczek na głowie występują niewielkie kreski nad i za okiem. Barwa występuje również na zagięciach skrzydeł oraz nad ogonem. Kanarki kształtne zasługują na szczególną uwagę. Czytając na temat grupy kanarków omawianych powyżej możemy pomyśleć, że generalnie rasy i odmiany kanarków różnią się od siebie głównie kolorem i śpiewem. W przypadku kanarków kształtnych mamy do czynienia jak najbardziej z rasami. Zaryzykować można też tezę, że jest to najbardziej zróżnicowana i najciekawsza grupa amatorsko hodowanych ptaków. Wśród tych ptaków najważniejsze są te cechy, które widoczne są w bezpośrednim kontakcie z ptakiem. Możemy również często spotkać się z określaniem kanarków kształtnych jako posturalne. W tej grupie ptaków znajdują się rasy, gdzie oprócz wyglądu oceniana jest postawa i tak zwana „akcja”, podczas której ptak musi przyjąć charakterystyczną pozycję. Wydaję się, że do najpopularniejszych ras hodowanych kanarków kształtnych nie tylko w Polsce należy gloster. Wśród kanarków w tej grupie występują również takie rasy jak: miniatura hiszpańska, border, border miniaturowy, norwik, kształtny berneński, jorkszyr, lizard, lankeszery, krestedy, koroniasty niemiecki, kędzierzawy padwański, kędzierzawy fiorino, kędzierzawy północny i południowy, kędzierzawy szwajcarski, kędzierzawy melado, kędzierzawy paryski, gigant włoski oraz cała plejada garbusów- belgijski, hiszpański, włoski, japoński czy monachijski.